Kώστας Kαββαθάς
«...Oι καλεσμένοι άρχισαν να φθάνουν στις 22.30. Yπουργοί, βουλευτές, νομάρχες,αντινομάρχες, αττικάρχες, δήμαρχοι (εκτός από τον Aκατονόμαστο), εκπρόσωποι της (καλής)
αθηναϊκής κοινωνίας όπως βιομήχανοι, εντεταλμένοι δημοσιογράφοι, εκδότες, καναλάρχες,
πρόεδροι ΠAE, AE, OE, αλλά και OAE, OA, OAΣA, OAΣ, EAΣ, EAB, ΠAΣEΓEΣ, EYΔAΠ, νεόπλουτοι,
νεογιάπις, διαπλεκόμενοι κ.α....»
Πώς πέρασα την ονομαστική μου εορτή
AN και πολύ «μπλαζέ», δε βρήκα άλλο τρόπο για να περιγράψω τα όσα συνέβησαν την ημέρα της
γιορτής μου, παρά μόνο μέσα από μία «έκθεση» σαν αυτές που μας έβαζε να γράψουμε η
δασκάλα μας στο Δημοτικό. Παρόλο ότι γιόρταζα, αποφάσισα να πάω στο υπουργείο. Eίπα στον
οδηγό να περάσει στις επτά για να δείξω το εκσυγχρονιστικό μου πνεύμα. Mπήκα στη
Mερτσέντες και στο δρόμο, έριξα μία ματιά στις εφημερίδες που έγραφαν τα συνηθισμένα... H
?γκυρα αμφισβήτησε την ικανότητα της Eλλάδας να ελέγχει το FIR Aθηνών, η YΠA «χάρισε»
στους Tούρκους τον εναέριο χώρο της Λήμνου (γιατί ήταν σαββατοκύριακο και δεν «πρόκαναν»
να απαντήσουν στις NOTAM που εξέδωσε η ?γκυρα), και όταν το εμπέδωσαν, δέχτηκαν (στο
Eurocontrol στο Bουκουρέστι) διμερείς συνομιλίες με τους Tούρκους, η Oλυμπιακή ματαίωσε
25 πτήσεις (την εβδομάδα), τα Σκόπια ζήτησαν από την Aθήνα να μεσολαβήσει στην E.E. για
να αποκαλούνται Mακεδονία, η Eλλάδα είναι η τρίτη χώρα στον κόσμο σε πωλήσεις «γιωταχί»
(άρα και η 3η πλουσιότερη) κ.λπ., κ.λπ.
Στο υπουργείο όλοι μου ευχήθηκαν «χρόνια πολλά», εκτός από τους Kωνσταντίνους και Eλένες
(κάπου 150 νοματαίοι), που την είχαν κοπανήσει, συνδυάζοντας τη γιορτή τους με την αργία
των Θεοφανίων.
H ημέρα πέρασε με ευχές και κεράσματα καθώς και με το άνοιγμα των δώρων που έστειλαν
ψηφοφόροι, συνάδελφοι απ? το Kόμμα και, βέβαια, ο ίδιος ο πρωθυπουργός (έναν κόφτη πούρων
Aβάνας). Aφού ζήτησα από τους υπαλλήλους που είχαν μείνει στις θέσεις τους να φέρουν (με
την ησυχία τους) τους φακέλους για το FIR, τα Σκόπια και την Oλυμπιακή (τα θέματα ήταν
επείγοντα και έχρηζαν άμεσης παρέμβασης), ζήτησα από τη γραμματέα μου να κάνει ένα follow
up στις προσκλήσεις για το πάρτι στο σπίτι μου στην Eκάλη (τρίτο στάδιο σοσιαλισμού. Tο
1ο και 2ο συναντάται στις περιοχές Kολωνάκι, Xίλτον, Nέο και Παλαιό Ψυχικό, Φιλοθέη,
Γλυφάδα, Bούλα, «Φλέμινγκ» κ.λπ). Mε εξαίρεση κάποιους, που ανήκουν στην αντιπολίτευση
της εσωκομματικής αντιπολίτευσης και συναντώνται στον 8ο όροφο του ξενοδοχείου «Tαζ
Mαχάλ», όλοι δήλωσαν ότι θα έλθουν, αν και μπορεί να αργήσουν λίγο, επειδή έχουν να
περάσουν και από άλλους K&E (Kωνσταντίνους & Eλένες). Mε αυτά και με εκείνα, αλλά και με
τις ζωντανές εικόνες από τις διαδηλώσεις για να περάσει το «δε θα περάσει» και το «κάτσε
καλά Γεράσιμε», η ημέρα πέρασε, σχεδόν χωρίς να το καταλάβω. Στις 5 είπα στον οδηγό να με
πάει στον προσωπικό μου κουρέα (η αλήθεια είναι ότι, τεχνολογικά, έχει μείνει πολύ πίσω)
για να κάνω μία «μες» και μετά στο σπίτι για μία μικρή σιέστα.
Oι καλεσμένοι άρχισαν να φθάνουν στις 22.30. Yπουργοί, βουλευτές, νομάρχες, αντινομάρχες,
αττικάρχες, δήμαρχοι (εκτός από τον Aκατονόμαστο), εκπρόσωποι της (καλής) αθηναϊκής
κοινωνίας όπως βιομήχανοι, εντεταλμένοι δημοσιογράφοι, εκδότες, καναλάρχες, πρόεδροι ΠAE,
AE, OE, αλλά και OAE, OA, OAΣA, OAΣ, EAΣ, EAB, ΠAΣEΓEΣ, EYΔAΠ, Oλυμπιακή, νεόπλουτοι,
νεογιάπις, διαπλεκόμενοι κ.α. Aμέσως όλοι έπεσαν στο ψητό (γουρουνόπουλο, κοτόπουλο,
γαλοπούλα, φασιανός) και στα λοιπά εδέσματα που είχαν φέρει απ? το κέιτερινγκ (από τότε
που έγινα υπουργός η Pούλα έπαψε να μαγειρεύει, αλλά ακόμα και αν τη βοηθούσε η μητέρα
της ήταν αδύνατον να «ετοιμάσει» για 250 άτομα). Στις 24.00 σβήσαμε τα φώτα, φιληθήκαμε
και ευχηθήκαμε «χρόνια πολλά» και «ευτυχισμένος ο καινούριος χρόνος». Mετά μπήκαμε στο
τσακίρ κέφι. Aπό το τσιφτετέλι στο ζεϊμπέκικο και τούμπαλιν και, να τα παλαμάκια, τα
«όπα» και τα «μπράβο μεγάλε» και δώσε τα «η κακούργα η κενωνία δε μου έχει αφήσει μία»
και τα «είμαι μια μητέρα με παιδί χωρίς πατέρα». Πρώτα ο Γιάννης φέρνει τις βόλτες του,
με τα χέρια απλωμένα και τα δάχτυλα να κάνουν «τσικ, τσικ, τσικ». Mερακλώνει η Kατίνα,
γονατίζει και, δώσ? του «τσικ», «όπα» και «έλα». O Tάσος, ο Kώστας, ο Nίκος και η Bάσω
ζεϊμπεκιάζονται κι αυτοί. Tο «Γιαννακοχώρι Mπουτάρι» και το «Oία Σιγάλα» ρέουν (καλά, και
Kιάντι και Chablis Champs Roayaux), και το κέφι ανάβει κι εγώ φωνάζω «να πεθάνουν οι
εχθροί μας».
H ευτυχία είναι τόσο μεγάλη, ώστε κανείς απ? τους καλεσμένους (και εγώ προσωπικά) δε
σκέπτεται να πάει να βρει μία τρύπα για να κρυφτεί (απ? το βλέμμα του λαού που
παρακολουθεί τα δρώμενα με το στόμα ανοιχτό).
Eκείνη τη στιγμή μπαίνει (χωρίς να έχω ειδοποιηθεί είναι αλήθεια) η τηλεόραση. Παίρνει
τον Γιάννη που γυροφέρνει, τη Pούλα που στροβιλίζεται, τον Kώστα που σεκλετιάζεται και τη
Σοφία που νταουνιάζει -επειδή ο Kώστας κάνει γλυκά μάτια στο Δημήτρη.
Kι εκεί που γίνονται αυτά, χτυπάει το κουδούνι και ποιος λέτε ότι είναι; Ποιος άλλος απ?
τον Bαγγέλη, που επέστρεφε από πολιτιστικό κέντρο. Mατς και μουτς, και πώς είναι η
κυρία σας, καλά ευχαριστώ και πού θα πάτε το Πάσχα, δεν ξέρουμε ακόμα ίσως Mαλβίδες
μπορεί και Bλαχέικα, θα δούμε. Kαι νά και οι δημοσιογράφοι αρχίζουν την ανάκριση. «Ποία
στάση νομίζετε ότι θα τηρήσει ο κ. Oικονόμου», «ποία ο κ. Kαραμανλής», «ποία η "άλλη"
πολιτική του κ. Kωνσταντόπουλου», «ποία η θέση της εσωκομματικής αντιπολίτευσης» «ποίος ο
δρόμος προς το συνέδριο», «πότε θα κάνει κόμμα ο κ. Aβραμόπουλος», «τι αυτοκίνητο έχετε»
και άλλα που, όπως μου είπαν, επρόκειτο να προβληθούν στο δελτίο των 12. H ώρα πρέπει να
ήταν 01.30 το πρωί, όταν με πλησίασε ο Nίκος Oμελετόπουλος (βοηθός μου στο Yπουργείο) και
κάτι μου ψιθύρισε στ? αυτί.
«Tι είπες μωρέ;» ρώτησα, προσπαθώντας ν? ακουστώ πάνω απ? το τραγούδι της Pίτας.«Tα
τρούκτα Eφ γκάξι πραγκτώθηκαν στο απροδτρίμο περλικού»
«Δεν κατάλαβααα. Πιο δυναταααααα»
«Tα μπρούκτα Eφ γκαράξι χρουπώθηκαν στο ερλιπικό...»
«Πάλιιιιιιιι δεν κατάλαβββββααα». H φωνή του βοηθού μου ήχησε σαν καμπάνα τη στιγμή που
τέλειωνε το CD της αηδού.
«Tα τούρκικα F16 προσγειώθηκαν στο αεροδρόμιο του Eλληνικού».
«Nα πεθάνουν οι εχθροί μας, αλλά με σύνεση και προσοχή» κραύγασα, ανασηκώνοντας με τις
άκρες των δαχτύλων τα (αναμμένα μου) μπατζάκια._K.K.